“Geliboluyu Anlamak” sitesini takip edenlerin yakından tanıdıkları Çanakkale Savaşlarında hem Deniz Muharebelerinde hem de Kara Muharebelerinin Seddülbahir ve Anafartalar cephelerinde tümen kumandanı olarak bulunan Selahaddin Adil Paşa’nın oğlu SEMUH ADİL Beyefendi bugün (31 Ocak 2012 Salı) bir kaza sonucu geçirdiği beyin kanaması neticesi yaklaşık bir aydır tedavi gördüğü hastanede son nefesini vermiş, Hakk’ın rahmetine kavuşmuştur.
Çanakkale ve Kurtuluş Savaşı kahramanı bir Paşa’nın oğlu olarak 1924 yılında dünyaya gelen Semuh Adil Bey, mühendislik eğitimini yurtdışında tamamladıktan sonra yurda dönmüş mesleğini icra etmeye başlamış, Selahaddin Adil Paşa’nın 1961 yılında vefatını müteakip babasının işini devralmıştır.
Tam bir İstanbul beyefendisi olan Semuh Adil Bey, babasından tevarüs eden mütevazı kişiliği ile kendisine müracaat eden herkesi büyük bir içtenlikle karşılar, gerek aileden gelen gerek yılların kazandırdığı bilgi ve birikimini paylaşmaktan memnuniyet duyardı.
İşlerini devredip kendisini emekliye ayırdıktan sonra vaktini ve enerjisini ilgi duyduğu tarih, sanat tarihi, arkeoloji ve sanata adadı. Bilhassa sanat tarihi, arkeoloji, resim ve müzik üzerine derin vukufiyete sahipti.
Beklenmedik bir kaza neticesi, ani olarak aramızdan ayrılan ve Osmanlı’dan Cumhuriyete geçilen döneme dair çok kıymetli bir canlı tarih abidesi olan Semuh Adil Beyefendi, ardında büyük bir boşluk bırakmıştır.
Bu vesile ile vefatını siz Çanakkale Dostları ile paylaşır, Semuh Adil Bey’e yüce Allah’tan gani gani rahmet, ailesine sabr-ı cemil temenni ederiz.
Mekânı cennet olur inşallah.
SON DUYURU: Rahmetli Semuh ADİL Bey’in cenazesi, 3 Şubat 2012 Cuma günü Cuma Namazına müteakiben Teşvikiye Camisinden kaldırılacaktır.
31 Ocak 2012
Muzaffer ALBAYRAK
Semuh Adil bey Istinye ve Alman Lisesinden arkadasimdi. Yalilarimiz ayni siradaydi. Bana Istinye hakkinda genis tafsilatli kitap yazacagini söylemis ve hatta bizim 1809 dan beri Istinyeli oldugumuzu arastirmisti. Semuh beyin ölümü ile vefali bir arkadasimi kaybettim. Topragi bol olsun.
Semuh Adil benim dedemdi. Dogusdan – 18 yasima kadar her sene ona giderdim almanyadan. Onun torunu yoktu ozaman benimde dedem. Bi tek ben ona dede diyebilirdim kendiside beni torun olarak gördü. Baglantiyi annem kurmusdu o zamanlar, annem yetim oldugu icin benim öz dedem olmamisti. Dedem bir tek beni annesinin yataginda yatirirdi, her gece gecmis tarihleri anlatirdi bana. Bana yüzmeyi o ögretti, hep mektup yazardi bana bende ona. Kendisi mühendizdi o yüzden bende mühendiz oldum, ama malesef onlari anlatamadim kendisine.. ellimden tutup tesvikiyeyi gezerdi benimle, gizlice cikolata alirdik hep, saklanip da yerdik onlari :)) onu cok özliyorum ve her zaman kalbimdedir. Onu ve onun evini hic bir zaman unutmam. Onun sayesinde istanbula asik oldum. Allah rahmet eylesin dedem seni cok seviyorum. Son yazidigi mektupuna cevap veremedim o yüzden bu sayfaya birsey yazmali gibi hissettim ❤️
Çok güzel bir anı ve arkadaşlık olmuş Umut Bey, keşke benim de dedemle hatıralarım bu kadar berrak olsa